Jak wiesz, praca w systemie Linux opiera się na operacjach na plikach i katalogach: wyszukiwanie, przenoszenie, przeglądanie i kopiowanie. Dlatego te umiejętności są niezbędne dla każdego użytkownika, który chce z powodzeniem pracować w systemie operacyjnym Linux. Ten artykuł pomoże ci zrozumieć wszystkie te problemy i poczuć się pewnie w „komunikacji” z Linuksem.
Podstawowe operacje wykonywane są w trybie konsoli.
Aby utworzyć katalog, wpisz „mkdir” i nazwę folderu po nim. Usuwanie odbywa się w ten sam sposób, tylko zamiast „mkdir” określa się „rmdir”.
Możesz znaleźć nazwę bieżącego katalogu, używając „pwd”. Aby wyświetlić jego zawartość, użyj „ls”. Wygląda to tak:
pwd / home / a / nowy katalog
ls / home / a / nowy katalog
Po poleceniu wpisz ścieżkę do potrzebnego katalogu.
Aby wyświetlić wszystkie informacje o interesującym Cię katalogu, użyj klucza –l dla „ls”.
Ls wyświetla zawartość folderu w porządku alfabetycznym. Jeśli chcesz sortować według daty lub w odwrotnej kolejności, użyj odpowiednio klawiszy –t i –lrt.
Jeśli chodzi o pracę z plikami, składa się z trzech prostych kroków:
- kopiowanie;
- poruszanie się;
- usunięcie.
Kopiowanie wykonuje się poleceniem „cp”, ruchem - „mv” i usuwaniem - „rm”.
Wystarczy wymienić polecenie i pełną nazwę pliku wraz z jego rozszerzeniem, na którym chcesz wykonać jakąś akcję. Na przykład:
cp plik1.bkp
Podczas przenoszenia określ także katalog docelowy:
mv plik1.bkp nowy katalog
Zobaczmy teraz, jak przeprowadzić wyszukiwanie w systemie Linux. Polecenie „znajdź” pomoże nam w tym, co pozwala na wyszukiwanie według wszystkich możliwych kryteriów: według typu, właściciela, daty lub ostatniego dostępu. Na przykład:
find.-name "myfile"
Możesz również wyszukiwać według obecności określonego znaku w nazwie. Spróbujmy znaleźć wszystkie pliki, których nazwa zawiera literę „z”:
find.-name "* z *"
Aby wyjaśnić kryteria wyszukiwania według typu, podaj klucze: -f (pliki), -d (katalogi):
find.-type f
Aby wyszukać podany rozmiar, wprowadź:
find.-size, a następnie numer odpowiadający rozmiarowi. Dodając „c” lub „k”, możesz ustawić wartość odpowiednio w bajtach lub kilobajtach.
Kompresja odbywa się za pomocą gzip i bzip2. Są one całkowicie identyczne pod względem funkcji, z wyjątkiem gzip, który pozwala na zapisanie nazwy oraz znacznika czasu.
Aby utworzyć archiwum, użyj polecenia „tar”. Aby przedłużyć pracę, przepisz klucze:
-c - utwórz archiwum;
-x - rozpakowywanie;
-v - wyświetla listę zarchiwizowanych plików;
-z - kompresuj za pomocą gzip;
-j - kompresja bzip2.
Polecenie cpio jest przydatne do wyodrębniania danych z archiwum.
Teraz znasz podstawy pracy z plikami i katalogami. Zostaw swoją opinię na temat tego artykułu i zadaj wszystkie pytania na ten temat.